قطعات گریدر کاترپیلار

ساخت مخزن سوخت قطعات گریدر کاترپیلار

مخزن سوخت برای ماژول قمری آپولو ، دهه قطعات گریدر کاترپیلار ،در حالی که بیشتر مخازن تولید می شوند ، برخی از مخازن سوخت هنوز در مورد مخازن به سبک مثانه توسط صنایع دستی فلزی ساخته می شوند یا به صورت دستی ساخته می شوند. اینها شامل مخازن سفارشی و مرمت برای خودرو ، هواپیما ، موتور سیکلت ، قایق و حتی تراکتور است. ساخت مخازن سوخت یک سری مراحل خاص را دنبال می کند. این صنعتگر معمولاً برای تعیین اندازه و شکل دقیق مخزن ، معمولاً خارج از صفحه فوم ، یک استهزا ایجاد می کند. در مرحله بعد ، به مسائل مربوط به طراحی که بر ساختار مخزن تأثیر می گذارند پرداخته می شود – مانند محلی که محل خروجی ، تخلیه ، نشانگر سطح سیال ، درزها و حفره ها به آنجا می رود. سپس صنعتگران باید ضخامت ، مزاج و آلیاژ ورق مورد استفاده خود را برای تهیه مخزن مشخص کنند. پس از برش ورق به شکل های مورد نیاز ، قطعات مختلف خم می شوند تا پوسته اصلی و / یا انتهای و حفره برای مخزن ایجاد شود. بسیاری از اختلافات مخازن سوخت (به ویژه در هواپیما و اتومبیل مخصوص حمل اتومبیل) دارای سوراخ های روشنایی است. این سوراخ های فلنج دو هدف را در خدمت شما قرار می دهند ، ضمن افزودن استحکام به حفره ها ، وزن مخزن را کاهش می دهند. به پایان ساخت و ساز ، دهانه هایی برای گردن پرکننده ، وانت سوخت ، تخلیه و واحد ارسال سطح سوخت اضافه می شود. بعضی اوقات این سوراخ ها روی پوسته مسطح ایجاد می شوند ، در بعضی مواقع در پایان مراحل ساخت اضافه می شوند. حفره ها و انتهای آن را می توان در محل پرچ کرد. برای جلوگیری از نشت مخزن ، سر پرچ ها غالباً برزنه یا لحیم کاری می شوند. سپس می توان انتهایی را به هم چسبانید و لحیم کاری کنید ، یا فلنج و زبر (و / یا مهر و موم شده با یک سیلانت از نوع اپوکسی) و یا انتهای آن را می توان فلنج کرده و سپس جوش داد. پس از اتمام اتصال ، جوشکاری یا جوشکاری ، مخزن سوخت آزمایش نشت می کند.

گیربکس اصلی و روتور قطعات گریدر کاترپیلار

ساده ترین گیربکس ها ، که اغلب به آنها گیربکس داده می شود تا سادگی آنها را منعکس کند (اگرچه سیستم های پیچیده نیز در گیربکس به گیربکس نیز گفته می شوند) ، کاهش دنده (یا به ندرت تر ، افزایش سرعت) را فراهم می کنند ، گاهی اوقات همراه با تغییر زاویه سمت راست. از شافت (به طور معمول در هلیکوپترها ، تصویر را ببینید). این موارد اغلب در تجهیزات کشاورزی PTO استفاده می شود ، زیرا محور PTO محوری با نیاز معمول به شافت محور مغایر است ، که یا عمودی است (مانند مورس های دوار) یا به صورت افقی از یک طرف اجرا به طرف دیگر گسترش می یابد. (مانند پخش كننده كودهاي کودي ، مگس گاو و واگن علوفه). تجهیزات پیچیده تری از قبیل خرده سیلوها و برف گیرها دارای بیش از یک جهت درایو هستند. بنابراین هلیکوپترها از جعبه دنده گشتاور تقسیم شده استفاده می كنند كه در آن نیرو از موتور در دو جهت برای روتورهای مختلف گرفته می شود.

چرخ دنده های گیربکس قطعات گریدر کاترپیلار

گیربکس موجود در یک توربین بادی ، چرخش آهسته و گشتاور زیاد توربین را به چرخش بسیار سریعتر ژنراتور برقی تبدیل می کند. اینها بسیار بزرگتر و پیچیده تر از گیربکس های PTO در تجهیزات مزرعه هستند. وزن آنها چندین تن است و معمولاً شامل سه مرحله می باشد تا بسته به اندازه توربین ، به یک دنده کلی از ۴۰: ۱ به بیش از ۱۰۰: ۱ برسد. (به دلایل آیرودینامیکی و ساختاری ، توربین های بزرگتر باید کندتر چرخانند ، اما ژنراتورها همه باید با سرعت های مشابه چندین هزار دور در دقیقه بچرخند.) اولین مرحله گیربکس معمولاً یک دنده سیاره ای است ، برای جمع و جور بودن و توزیع آن. گشتاور عظیم توربین بر روی دندانهای بیشتر از شافت سرعت کم. دوام این گیربکس ها برای مدت طولانی مشکل جدی بوده است.

علاوه بر این ، موتور بالاترین گشتاور و توان خروجی خود را به طور یکنواخت در محدوده دور موتور حاصل می کند که منجر به یک باند گشتاور و یک باند قدرت می شود. اغلب بیشترین گشتاور هنگام حرکت وسیله نقلیه از حالت استراحت یا کند حرکت می کند ، در حالی که حداکثر نیرو با سرعت بالا لازم است. بنابراین ، سیستمی لازم است که خروجی موتور را تغییر می دهد تا بتواند گشتاور زیادی را با سرعت كم تأمین كند ، اما همچنین با سرعت بزرگراه با موتور هنوز هم در محدوده خود عمل می كند. انتقالها این تحول را انجام می دهند.

پویایی یک اتومبیل با سرعت متفاوت است: در سرعت های پایین ، شتاب با بی تحرکی توده ناخالص وسایل نقلیه محدود می شود. در حالی که در سفر یا حداکثر سرعت ، مقاومت در برابر باد مانع غالب است.

بسیاری از گیربکس ها و دنده های مورد استفاده در کاربردهای اتومبیل و کامیون در چدن چدنی موجود است ، اگرچه بیشتر آلومینیوم برای وزن کم به خصوص در اتومبیل ها استفاده می شود. معمولاً سه شفت وجود دارد: یک شاخه اصلی ، یک محفظه ایستاده و یک شافت شاغل.

محور اصلی در هر دو جهت در خارج از کیس قرار دارد: شافت ورودی به سمت موتور ، و شافت خروجی به سمت محور عقب (روی اتومبیل های چرخ عقب. درایوهای چرخ جلو) به طور کلی موتور و گیربکس را به صورت عرضی سوار می کنند که دیفرانسیل جزء آن است مونتاژ انتقال.) شافت توسط یاتاقان های اصلی به حالت تعلیق در آمده و به سمت انتهای ورودی تقسیم می شود. در نقطه تقسیم ، یک خلبان خلبان شفت ها را در کنار هم نگه می دارد. چرخ دنده ها و چنگالها روی شاخه اصلی سوار می شوند ، چرخ دنده ها آزاد هستند تا نسبت به محور اصلی چرخانند ، مگر اینکه درگیر در بند باشند.

نوع سابق در بسیاری از اتومبیل های پرنعمت (در کنار سیستم های اپیکلیکلی و چند کلاچ) قبل از تدوین کتابچه های راهنمای مش ثابت و اتوماتیک هیدرولیک-اپیکلیک ، کامیون های سنگین تر قدیمی استاندارد بود و هنوز هم در برخی از تجهیزات کشاورزی قابل استفاده است. . حالت دوم استاندارد مدرن برای انتقال دستی و خارج از جاده دستی و انتقال خودکار خودکار است ، اگرچه ممکن است در اشکال مختلفی یافت شود. به عنوان مثال ، برنامه های برش مستقیم غیر هماهنگ در مسیرهای سواری یا برنامه های فوق سنگین ، مارپیچ غیر هماهنگ در اکثر کامیون های سنگین و موتور سیکلت ها و برخی از اتومبیل های کلاسیک خاص (به عنوان مثال فیات ۵۰۰) و تقریباً یا کاملاً هماهنگ مارپیچ همه اتومبیل های مسافربری مدرن و اتومبیل های سبک سبک

انتقال دستی می تواند هماهنگ سازی هماهنگ و هماهنگ را شامل شود. به عنوان مثال ، دنده های معکوس معمولاً هماهنگ نیستند ، زیرا انتظار می رود راننده آن را هنگامی که وسیله نقلیه در حالت ایستاده است درگیر کند. بسیاری از اتومبیل های قدیمی تر (تا دهه ۱۹۷۰) فاقد هماهنگ سازی در دنده های اول بودند (به دلایل مختلف — هزینه ، معمولاً تعویض کلی “کوتاهتر”) ، موتورهایی که معمولاً گشتاور کم مصرف بیشتری دارند ، سایش شدید در یک همگام ساز دنده اول که اغلب استفاده می شود … ) ، به این معنی که فقط برای دور شدن از توقف می تواند مورد استفاده قرار گیرد ، مگر اینکه راننده در هنگام جابجایی دوتایی حساسیت داشته باشد و نیاز خاصی به پایین کشیدن مرتب به پایین ترین دنده داشته باشد.

برخی از گیربکس های دستی دارای نسبت بسیار کمی برای تجهیزات دنده اول هستند که به آنها دنده خزنده یا دنده مادربزرگ می گویند. چنین چرخ دنده هایی معمولاً همزمان نمی شوند. این ویژگی در کامیون های وانت متناسب با کاربری تریلر ، کشاورزی یا کار در سایت ساخت و ساز متداول است. در حین استفاده معمولی در جاده ، کامیون معمولاً بدون استفاده از دنده خزنده رانندگی می شود و از دنده دوم از حالت ایستاده استفاده می شود. برخی از وسایل نقلیه خارج از جاده ، خصوصاً ویلیپ جیپ و فرزندان آن نیز دارای انتقال با “مادربزرگ اول” یا به صورت استاندارد یا یک گزینه بودند ، اما اکنون این عملکرد بیشتر توسط گیربکس انتقال کم برد متصل به حالت عادی ارائه می شود.

برخی از برنامه های تجاری از انتقال دستی هماهنگ استفاده نمی کنند که به یک اپراتور ماهر احتیاج دارد. بسته به کشور ، بسیاری از قوانین محلی ، منطقه ای و ملی عملکرد این نوع وسایل نقلیه را کنترل می کنند (به مجوز رانندگی تجاری مراجعه کنید). این کلاس ممکن است شامل وسایل نقلیه تجاری ، نظامی ، کشاورزی یا مهندسی باشد. برخی از اینها ممکن است از انواع مختلفی برای کارکردهای چند منظوره استفاده کنند. یک نمونه از دنده های انتقال قدرت (PTO) است. نوع انتقال غیر هماهنگ ، نیاز به درک دامنه دنده ، گشتاور ، قدرت موتور و عملکردهای کلاچ و تغییر دهنده چند منظوره دارد. همچنین بخش های ترمز دوقلو و ترمز کلاچ مقاله اصلی را ببینید. تعویض float فرآیند تعویض دنده بدون استفاده از کلاچ است.

بیشتر خودروهای مدرن آمریکای شمالی و برخی خودروهای اروپایی و ژاپنی دارای گیربکس اتوماتیک هستند که نسبت به تجهیزات دنده مناسب و بدون دخالت اپراتور انتخاب می کنند. آنها در درجه اول بسته به فشار اعمال شده توسط سیال در مونتاژ انتقال ، از هیدرولیک برای انتخاب چرخ دنده ها استفاده می کنند. به جای استفاده از کلاچ برای تعویض گیربکس ، یک چرخ دنده سیال یا مبدل گشتاور در بین موتور و گیرنده قرار می گیرد. برای راننده امکان کنترل تعداد دنده های موجود یا انتخاب معکوس وجود دارد ، اگرچه کنترل دقیق استفاده از این دنده ممکن است یا ممکن نباشد.

استفاده از گیربکس اتوماتیک آسان است. با این حال ، در گذشته ، برخی از گیربکس های اتوماتیک از این نوع ، مشکلات زیادی را به همراه داشتند. آنها پیچیده و گران بودند ، بعضی اوقات مشکلات قابل اطمینان (که بعضی اوقات باعث می شود هزینه بیشتری در تعمیر) ، اغلب نسبت به همتایان دستی (به دلیل “لغزش” در مبدل گشتاور) از سوخت کمتری برخوردار بودند و زمان تغییر آنها کندتر بود. دستی که آنها را برای مسابقه غیرقابل رقابت می کند. با پیشرفت انتقال خودکار مدرن ، این تغییر کرده است.

تلاش برای بهبود راندمان سوخت در گیربکس های اتوماتیک شامل استفاده از مبدل های گشتاور است که بیش از یک سرعت خاص یا در نسبت های دنده بالاتر قفل می شوند ، از بین رفتن اتلاف نیرو و دنده های بیش از حد که به طور خودکار بیش از سرعت های خاص عمل می کنند. در انتقال های قدیمی ، هر دو فناوری می توانند مزاحم باشند ، وقتی شرایط به گونه ای باشد که بارها و بارها سرعت را کاهش می دهند و فاکتورهای بار از قبیل درجه یا باد کمی متفاوت است. انتقال رایانه های رایج دارای برنامه نویسی پیچیده ای است که هم بهره وری سوخت را به حداکثر می رساند و هم مزاحمت را از بین می برد. این امر بیشتر به دلیل پیشرفتهای الکترونیکی و نه مکانیکی است ، اگرچه پیشرفت تکنولوژی CVT و استفاده از کلاچ های اتوماتیک نیز کمک کرده است. چند اتومبیل ، از جمله ۲۰۱۳ Subaru Impreza [11] و مدل ۲۰۱۲ هوندا جاز که در انگلیس فروخته می شود ، در واقع ادعای مصرف سوخت بهتری نسبت به نسخه CVT نسبت به نسخه دستی دارند.

برای برخی از برنامه های خاص ، لغزش ذاتی در انتقال خودکار می تواند سودمند باشد. به عنوان مثال ، در مسابقات اتومبیل رانی ، گیربکس اتوماتیک به ماشین اجازه می دهد تا با دور موتور زیاد در دور موتور (“سرعت غرفه”) متوقف شود تا هنگام آزاد شدن ترمزها ، بتوانید یک پرتاب بسیار سریع داشته باشید. در حقیقت ، یک تغییر معمول برای افزایش سرعت غرفه انتقال است. این حتی برای موتورهای توربوشارژر نیز سود بیشتری دارد ، جایی که باید توربوشارژر را با سرعت زیاد در دور چرخش با جریان زیاد اگزوز بچرخاند تا فشار فشار را حفظ کند و تاخیر توربو را که هنگام باز شدن دریچه گاز بر روی موتور خاموش کار می کند ، حفظ کند..

سیستم های دستی دستی اولیه از انواع سیستم های مکانیکی و هیدرولیکی استفاده می کردند – از جمله بندهای گریز از مرکز ، مبدل گشتاور ، الکترو مکانیکی (و حتی الکترواستاتیک) و کلاچ های کنترل شده سروو / سولونوئید – و طرح های کنترل – فروپاشی خودکار هنگام حرکت دنده دستی ، کنترل های پیش از انتخاب ، بندهای گریز از مرکز با درام متوالی درامز که راننده را ملزم به بلند کردن دریچه گاز برای تغییر موفقیت آمیز و غیره می کند. — و بعضی دیگر کمی بیشتر از اتوماتیک تبدیل مبدل گشتاور قفل شونده با انتخاب دنده دستی بودند.

با این حال ، بیشترین کاربردهای مدرن ، گیربکس استاندارد یا کمی تغییر یافته دستی (و اتوماسیون بسیار گاه به گاه اصلاح شده – حتی شامل موارد کمی از CVT ها با نسبت های دنده ثابت “جعلی”) است ، با کلاچ سروو کنترل شده و تحت فرمان رایانه موتور مرکزی . اینها به عنوان گزینه جایگزینی ترکیبی هم برای سیستمهای اتوماتیک گران تر و هم کارآمد تر “عادی” در نظر گرفته شده است ، و همچنین برای رانندگانی که تغییر دستی را ترجیح می دهند اما دیگر قادر به کار کلاچ نیستند و به کاربران توصیه می شود که اهرم تغییر را به صورت کامل اتوماتیک رها کنند “رانندگی” بیشتر اوقات ، فقط با حالت پیگیری دستی برای رانندگی اسپرت یا در موارد غیرقانونی ضروری درگیر است.

یک گیربکس دو کلاچ به طور متناوب از دو مجموعه داخلی استفاده می کند ، هر کدام کلاچ مخصوص به خود را دارند ، به طوری که یک “گیربکس” در واقع فقط از یک کلاچ درگیر است زیرا سایر موارد از کار افتاده است – ارائه یک تغییر ظاهرا “یکپارچه” بدون هیچگونه وقفه ای (یا حرکتی). انتقال مجدد) انتقال نیرو. هر شافت وصل شده کلاچ نیمی از کل مکمل دنده ورودی (دارای یک شافت خروجی مشترک) را شامل می شود ، از جمله سیستم های کلاچ سگ هماهنگ که از قبل انتخاب می کنند کدام یک از نسبت های آن به احتمال زیاد در شیفت بعدی مورد نیاز است ، تحت فرمان کنترل کامپیوتری. سیستم. انواع خاص این گیربکس عبارتند از: گیربکس مستقیم-شیفتی.

گیربکس های الکتریکی قدرت مکانیکی موتور (های) موتور را با ژنراتورهای برقی به برق تبدیل کرده و با موتورهای برقی آن را به قدرت مکانیکی تبدیل می کند. برای کنترل سرعت و گشتاور موتورها از سیستم های کنترل درایو با سرعت قابل تنظیم برقی یا الکترونیکی استفاده می شود. اگر ژنراتورها توسط توربین ها هدایت شوند ، چنین ترتیب هایی به انتقال توربو الکتریکی گفته می شود. به همین ترتیب نصب هایی که از موتورهای دیزلی استفاده می شوند دیزل الکتریکی نامیده می شوند.

سیستم تعلیق(فنر و کمک فنر) قطعات گریدر کاترپیلار

نرخ بهار (یا سرعت تعلیق) جزئی در تعیین ارتفاع سواری وسیله نقلیه یا محل قرارگیری آن در حالت تعلیق است. هنگامی که فنر فشرده یا کشیده می شود ، نیرویی که از آن اعمال می شود متناسب با تغییر طول آن است. نرخ بهار یا ثابت بهار یک بهار ، تغییر در نیرویی است که اعمال می کند ، تقسیم بر تغییر دفع چشمه. وسایل نقلیه که دارای بارهای سنگین هستند غالباً دارای چشمه های سنگین تری برای جبران وزن اضافی هستند که در غیر این صورت وسیله نقلیه را به پایین سفر خود (سقوط) سقوط می کند. از چشمه های سنگین تر نیز در برنامه های کاربردی استفاده می شود که شرایط بارگیری در آنها شدیدتر است.

چشمه هایی که خیلی سخت و یا خیلی نرم هستند باعث می شوند سیستم تعلیق ناکارآمد شود زیرا نتوانسته وسیله صحیح وسیله نقلیه را از جاده جدا کند. وسایل نقلیه که معمولاً بارهای معلق سنگین تر از حد معمول را تجربه می کنند ، دارای چشمه های سنگین یا سخت با سرعت فنر نزدیک به حد بالایی برای وزن آن وسیله نقلیه هستند. این امر به وسیله نقلیه در صورت محدود بودن کنترل در اثر عدم تحرک بار ، به وسیله نقلیه اجازه می دهد تا به درستی تحت یک بار سنگین کار کند. رانندگی در یک کامیون خالی که برای حمل بار استفاده می شود به دلیل بالا بودن چشمه آن نسبت به وزن وسیله نقلیه می تواند برای مسافران ناراحت کننده باشد. یک اتومبیل مسابقه همچنین به عنوان چشمه های سنگین توصیف می شود و همچنین ناراحت کننده خواهد بود. با این حال ، حتی اگر می گوییم هر دو دارای چشمه های سنگین هستند ، نرخ واقعی بهار برای یک اتومبیل مسابقه ۲،۰۰۰ پوند (۹۱۰ کیلوگرم) و یک کامیون ۱۰،۰۰۰ پوند (۴۵۰۰ کیلوگرم) بسیار متفاوت است. از یک ماشین لوکس ، تاکسی یا اتوبوس مسافربری به عنوان چشمه های نرم توصیف می شود. وسایل نقلیه با چشمه های فرسوده یا آسیب دیده پایین تر از سطح زمین سوار می شوند که باعث کاهش مقدار کلی فشرده سازی موجود در سیستم تعلیق و افزایش میزان لاغر بدن می شوند. وسایل نقلیه کارایی گاهی اوقات می توانند موارد بهاره به غیر از وزن و وزن وسیله نقلیه داشته باشند.